Για χιλιάδες χρόνια η ελιά και το λάδι της αποτελούσαν βασική διατροφή. Παράλληλα το λάδι ήταν πηγή φωτισμού, πρώτη ύλη για καθαρισμό και καλλωπισμό καθώς και ιερό αφιέρωμα στις διάφορες θρησκείες.
Το λάδι εμφανίζεται στην ελληνική μυθολογία ως θείο δώρο προς τους θνητούς. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η Αθήνα είναι αφιερωμένη στη θεά που παραχώρησε το πολύτιμο αυτό αγαθό στην πόλη.
Από την αρχαιότητα η ελιά και το ελαιόλαδο απαντώνται σε κείμενα γνωστών συγγραφέων της εποχής, όπως είναι ο Όμηρος, ο Θεόφραστος, ο Αριστοτέλης, ο Παυσανίας και πολλοί άλλοι. Στον Ιπποκράτειο Κώδικα αναφέρονται περισσότερες από εξήντα φαρμακευτικές χρήσεις του ελαιόλαδου ενώ υπάρχουν και μεταγενέστερα συγγράμματα τα οποία αναφέρονται στις θεραπευτικές ιδιότητες του ελαιόλαδου.
Από πολύ παλαιά το ελαιόλαδο χρησιμοποιήθηκε τοπικά κατά των παθήσεων του δέρματος με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Γνωστός ήταν επίσης ο προστατευτικός ρόλος του ελαιόλαδου στο δέρμα από την ηλιακή ακτινοβολία και οι καταπραϋντικές ιδιότητές του.
Πηγή:
Κουρκούλη Αικατερίνη. Ποιοτική και ποσοτική μελέτη φύλων ελιάς Olea europaea var. europaea και αγριελιάς Olea europaea var.sylvestris οικ.ΟLEACEAE διαφορετικής προέλευσης μέτρηση επιπέδων ολευρωπεϊνης σε ποικιλίες καλλιεργούμενες με τις ίδιες πρακτικές.
Χατζησάββας Σοφοκλής (2008). Η ελιά και το λάδι στον αρχαίο ελληνικό κόσμο.
