Αρχαίοι λαοί, όπως οι Αιγύπτιοι, οι Σύριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Σουμέριοι, και οι Χετταίοι, είχαν εντάξει το προϊόν στη διατροφή τους ως θεραπευτικό και φαρμακευτικό μέσο. Ο Ιπποκράτης και όλοι οι γιατροί της αρχαιότητας το συνιστούσαν σαν φάρμακο σε πολλές περιπτώσεις. Ο Ιπποκράτης αναφέρει ότι το μέλι κάνει πιο ζωηρό το χρώμα του ανθρώπου, ενώ εξαίρει την ευεργετική επίδρασή του σε υγιείς και ασθενείς.
Ο Πυθαγόρας διαπιστώνει ότι το μέλι εξαφανίζει την κόπωση. Ο Δημόκριτος, ο οποίος έζησε περισσότερα από 110 χρόνια, απέδωσε τη μακροβιότητά του στο μέλι, λέγοντας ότι το προϊόν βοηθά το μεσήλικα να διατηρεί νεανικό σφρίγος. Οι Αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν το μέλι σε μίγμα με ζωικό λίπος για τη θεραπεία πληγών που είχαν μολυνθεί. Ο Αριστοτέλης το χαρακτήρισε σαν βάλσαμο για τα ερεθισμένα μάτια και τις πληγές και ο Διοσκουρίδης αποτελεσματικό για τις υπό σήψη πληγές.
Πηγή:
Περιοδικό Κοσμετολογίας «Το Καλλυντικό», Ελληνική Εταιρεία Κοσμετολογίας. (2010). Ιδιότητες του μελιού και οι εφαρμογές του στο δέρμα. Τεύχος 21
