Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι το φυτό έχει θεραπευτικές αλλά και μαγικές ιδιότητες. Ο αρχαίος γιατρός Διοσκουρίδης συνιστούσε τα φύλλα και τη ρίζα του φυτού για να εξαφανίζονται τα πρηξίματα.

Ο Αθηναίος την αναφέρει αρκετές φορές και βάζει τον φιλόσοφο Ζήνωνα να ορκίζεται στην κάπαρη. Οι τρυφεροί βλαστοί , οι ανθοφόροι οφθαλμοί και οι καρποί αποτελούν τη γνωστή από την αρχαιότητα κάπαρη.

Η κάπαρη ήταν αγαπημένο έδεσμα από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα. Ο Θεόφραστος υποστηρίζει πως η άγρια κάπαρη είναι καλύτερης ποιότητας από αυτή που καλλιεργείται. Λέγεται πως η ζήτηση της κάπαρης ήταν τόση που η Φρύνη, πριν την ερωτευτεί ο Πραξιτέλης, συντηρούσε τον εαυτό της με το να συλλέγει και να πουλά κάπαρη.

Πηγή:
Αραμπατζής Ι. Θεόδωρος (1998). Θάμνοι και δέντρα στην Ελλάδα – Τόμος Ι
Μπαλάσκας Περικλής (2013). Φαρμακευτικές ιδιότητες φυτικών ειδών στην Ελλάδα
Χατζηπέτρου Θεοδώρα (2015). Αντιλήψεις για το τοπίο μέσα από το μύθο και τα αρχαία ελληνικά κείμενα.